Sydneyn gaueko 9:00ak dira eta, Carmen musikalaren filmaketa amaitu ondoren Elsa Pataky Australiako auzokide eta lagunarekin Rossy de Palma Palma de Mallorca 1964 komunikabideetara joaten da Zoom bidez. Little Birds a Sky miniseriea sustatzeko egiten du Anais Nin-en istorio erotikoetan oinarrituta, non De Palmak Mantrax kondesa lizun eta manipulatzailea antzezten duen eta Starzplay-ek igande honetan estreinatuko duena.
Coronavirus pandemiaren erdian, Espainiako artistarik nazioartekoenak bere proiektu askoren artean du Bizet-en opera Natalie Portman-en senarraren estreinako luzemetraiaren egokitzapena Benjamin Millepied-en hainbat film eta miniserie bat bere bigarren etxean, Frantzian Senor give me paciencia-tik. Atresmedia eta Bazen behin Baina jada ez Netflix-en Pedro Almodovarren Ama Paraleloaren hurrengo filmaz gain. Zure arrakastaren gakoa mugarik ez jartzea.
LEHENENGO, ZER ERAKARRI ZUEN TXORI TXIKIAK ETA ZURE PERTSONAIA, MANTRAX KONTESA?
Asko gustatu zitzaidan emakumeek zuzendu eta ekoitzitako idatzia izatea. Eta Anais Nin-en istorioetan oinarrituta, oso gaztetan irakurri nituen eta sexualitateari nahiz emakume izatearen askatasunari eta norbere burua ezagutzeko leiho ugari ireki zizkidanak. 50eko hamarkadako Tanger hartan girotua izateak ere erakarri ninduen. Eta Kondesari buruz, gehien gustatzen zaidana bere armairua da, oso soineko eta txapel politak dituelako. Bere nortasunak, espero zenezakeen bezala, ez du nirekin zerikusirik, oso txarra delako, oso manipulatzailea eta bere botereaz oso urratzailea delako.
Anais Ninek Txoritxoak idatzi zituen, Txoritxoak inspiratzen dituen istorioak, 1940ko hamarkadan. Zer da subertsiboa 2021ean Lucy Savage protagonista gaztearen esnatze sexuala eta askatasunaren bilaketa kontatzea? Tira, badirudi oraindik ere subertsiboa dela, ezta? Berrirakurri beharko nituzke baina oraindik gaurkotasun handikoak direla uste dut. Eta uste dut Juno Templeren pertsonaiarekin identifikatuta senti zaitezkela senarrak, gizarteak eta bere gurasoek nola baldintzatzen duten berak nahi duena bere burua deskubritzea eta zoriontsua izatea denean.
Zentzu horretan, eta lehen aipatu duzun bezala, zergatik da garrantzitsua zuretzat kameren atzean taldea Sophia Al-Maria gidoilaria eta Stacie Passon zuzendaria izatea?
Ez duzu nahi, sentsibilitate berezi bat dago kontatzeko modu bat. Ez zait gustatzen sexuak bereiztea, talentua talentua baita gizona edo emakumea izan. Baina logika erabateko bat ere badago eta hau da, gizonek ezagunak zaizkien gauzei buruz idatziko dutela gizonek eta emakumeek emakume izateagatik beste mundu bat baitute. Eta ona iruditzen zait emakumeak geure istorioaren protagonista izaten hastea eta inork ez digula idazten.
Sexualitatea eta batez ere emakumezkoen desioa urriak dira oraindik ikus-entzunezkoetan?
Duela pixka bat kazetari frantses batek esan zidan nire pertsonaia sexualki oso aktiboa dela eta hori ez zait kritikatua iruditzen. Libido gauza handia da. Oso txalogarria ez dena da nola lortzen dituen bere helburu sexualak xantaia eginez, beldurtuz, mehatxatuz. Agian ez gaude ohituta sexu-aktiboak, independenteak eta boteretsuak diren emakumeak ikustera. Baina pertsonalki, nire bizitza osoa ausartzea izan da eta ez dut sekula baimenik eskatu nirea zela uste nuen zerbait egiteko. Nire eskubideak nireak badira, ez ditut eskatuko, erabiliko ditut. Oraintxe bertan Australian ari da grabatzen, produkzio britainiarra aurkezten, eta Frantzian hainbat izenburu kaleratzekotan, non ere Arteen eta Letren Ordenako ofizial baten dominarekin kondekoratua izan da. Jakina, hemen ere lan egiten duzu, baina atzerrian Espainian baino estimatuago sentitzen zara?
Ez naiz oso nazionala. Zaila izango litzaidake espainola naizela esatea. Zaila egiten zait europarra naizela esatea. Neure burua definitzera bultzatzen badidate esan dezaket gehien Mediterraneoa sentitzen dudala. Baina odol euskalduna eta asturiarra ere badut, eta horrekin kantabriarra naiz. Nire aitak txikitan esan zidan 'zu mundu osoan zaude' eta sinetsi nuen. Munduko herritar sentitzen naiz eta orain antipodetan nagoela, beste planeta bat dirudi eta etxean bezala sentitzen naiz, ni ere australiarra sentitzen naiz eta.
Joan naizen tokira, oso ondo nahasten naiz tokiarekin. Eta beti esaten dut soilik sinisten dudala muga gastronomikoen geopolitika ez zaidala batere interesatzen. Eta inor ez zen Martetik etorri, denok gara Lur planetakoak. Kontua da, pandemiaren erdian eta berrogeita hamar urtetik gora, lan-eferbeszentzia une bat bizitzen ari zarela, aktore askok dioten bitartean, adin honetan apenas jasotzen dutela eskaintzarik.
Ezta ez dut sinesten adinaren mugetan onerako edo txarrerako. 20 urterekin 40 urte nituen Nerabezaroa bizi izan nuen 30 urterekin orain 56 urte ditut eta hogei urte ditut, oso gaztea. Ez naiz takiletan sartzen, libreegia naiz. Zeure burua definitzen baduzu mugatzen zara eta nik neuk ere ez dakit nor naizen. Ez naiz aktorea ezta aktorea ere. Aktore gisa lan egiten duen artista naiz, baina ez daukat nire bizitza artistikoa antzezpenaren menpe, beraz, artista gisa datorrena bizitzen ari naiz. Zortea dut lanik falta ez zaidalako baina beti saiatzen naiz bihotza jartzen.
